Bijna 3 weken zitten wij hier in Nieuw Nickerie en de tijd is omgevlogen. De routine van de dagen begint er een beetje in te sluipen. Vooral door de warmte is het tempo hier heel laag. Wat is onze routine hier zo’n beetje?

S ’morgens 6.30 uur gaat de wekker, ontbijtje, wel met meergranen donker brood, hagelslag, appelstroop, Calvé pindakaas {sorry Kitty} afgewisseld met yoghurt, cruesli, kerstbrood. Alles geïmporteerd uit Nederland, alleen het fruit is lokaal. Wij eten alles, waar ook ter wereld, maar aan ons ontbijt, daar moet je niet aankomen, aan de hagelslag van Jacques, puur van de Ruyter, al helemaal niet. Jacques heeft om 7.30 uur overdracht in het ziekenhuis, samen met alle specialisten, Is daar gemiddeld tot 12 uur, maar is daarna telefonisch bereikbaar en regelmatig moet hij even terug. Voor het ziekenhuis staan allemaal kleine stalletjes met eten, vers gemaakt, voor 12 uur is alles uitverkocht, het meeste door het personeel, maar ook door de patiënten, iedereen loopt de hele dag door te eten. Stalletjes met mierzoete drankjes in de gruwelijkste kleuren met crushed ijs. Heerlijke gemberkoekjes koop je bij Frank, die voor zijn favoriete dames, gedichten schrijft.

Op de fiets is het 5 minuten naar het ziekenhuis. Onderweg zegt iedereen gedag, bij ieder kruispunt, stoppen de auto’s, of ze nou voorrang hebben of niet. In het centrum staat er 4 stoplichten op een kruispunt, die doen het nooit, maar zijn er alleen geplaatst, voor autorijlessen., anders mag er geen rijexamen afgenomen worden. Zelf ga ik regelmatig om 8.00 uur een stukje fietsen met Ellen die naast mij woont of boodschappen doen, kijken of er weer eens verse waar uit Nederland gekomen is. Meestal zijn we s ’middags in het zwembad te vinden, om 4 uur gaan we naar het kindertehuis. Bijna iedere avond is er op ons balkon een borrel en rond 8 uur gaan we [uit] eten. Een hap, meestal bami, roti, saté of een loempia , kost 4 euro’s. Zelf heb ik 2x gekookt, wel gehaktballen met stamppot rauwe andijvie( Of zoiets. ) Boekje lezen en slapen.

Vandaag is hier mevrouw Chan, maakt 1x per week schoon, komt rond 7.15, net als Jacques de deur uitgaat, volgens mij blijft ze op de hoek wachten. Zij blijft tot rond 14.00 uur, sopt en poetst en gooit letterlijk met water in en rond het huis. Het laatst strijkt ze de overhemden van Jacques en maakt daar een kunstwerk van. 20 minuten per overhemd. Mevrouw Chan is weduwe, krijgt een pensioentje van Surinaamse dollar 500,-- omgerekend euro 50,-. Zelfs voor hier is dat niet veel, maar een beetje bijwerken bij de Nederlandse doctoren, vergoedt veel. De tuinman kwam net. langs om te zeggen, dat hij niet kwam. Hij moet wel nog een dikke tros bananen uit de boom halen.

Zo juist hebben schooljongens uit ons slootje, 2 leguanen gehengeld. Pootjes vastgebonden en in hun rugzak gestopt. Hun moeders zijn daar blij mee, schijnt een delicatesse te zijn.

Gisteravond zijn we op de fiets naar een restaurant gegaan, dat normaal de hele week geopend is, maar wij stonden voor een dichte deur, net als j.l. zondag toen we met zijn tienen met een taxi naar een loungetent aan de Zeedijk gingen om de zonsondergang te zien. Die tent was ook gesloten. Het komt het wel meer voor, dan is het een drukke avond geweest en dan gaan ze de volgende dag niet open. zaterdagavond wordt het wel eens laat daar en dan is de eigenaar goed dronken geworden en slaapt hij zijn roes uit. Zo is het leven wel heel relaxed. Zondagmorgen ook vroeg opgestaan om naar de vogeltjeswedstrijd te gaan ,die begint om 6.30 uur bij zonsopkomst. De straat wordt speciaal afgesloten voor autoverkeer, maar nee, niets ,misschien volgende week? Het is een competitie van zangvogeltjes, met hele rituelen. Volgende keer meer hierover, als het inderdaad doorgaat.