Twatwa’s, Pikolets en Rootie’s.

Hier in Suriname kom je ze regelmatig tegen: mannen wandelend of op de fiets met een kooitje met daarin een heel klein vogeltje . Een heel bijzonder gezicht ,zoals de vogeltjes gekoesterd,vertroeteld en overal mee naar toe worden genomen. Er bestaan heuse wedstrijden, waarbij de zangkwaliteiten getest worden door scheidsrechters. We zijn iedere zondag vroeg opgestaan in de hoop zo’n wedstrijd mee te maken. Niemand kon ons vertellen, of de competitie plaats zou vinden en iedere keer kregen wij als antwoord: “ misschien volgende week”. Gisteren, was onze laatste zondag hier en zowaar… op het centrale plein overal mannen met kooitjes, die of op de auto stonden of aan een meegebrachte paal hingen. Maar geen wedstrijd. Eindelijk hoorden wij, dat de wedstrijden eind januari beginnen. Nu start het “trainen” .

De Rootie’s zijn de kleinste vogeltjes en komen in een klasse uit waar ze 10 minuten tegen elkaar moeten zingen. De grotere ,de Twatwa’s en de Pikolets , krijgen 15 minuten. De voorbereidingen zijn uitermate interessant. Zangvogels zijn monogaam ,dat kun je niet altijd van de eigenaren zeggen. De pop is het vrouwtje . In de vroege ochtend van de zangwedstrijd laat de eigenaar de wedstrijdvogel in zijn kooi met een doek erover, suggererend, dat het nog nacht is. De pop zingt er echter al lustig op los. Het mannetje hoort dat en is verward, dat zij wel, maar hij niet het licht ziet. Dat naait hem behoorlijk op. De eigenaar gaat dan met het koppel, hij zit nog steeds in het donker, naar de wedstrijd. Zij zingt rustig door, hij wordt steeds meer opgewonden en zij wordt dan weggehaald voordat zijn doek eraf gaat. Als het goed is komt er dan, op het moment suprême, zodra hij het licht ziet, een waterval van “slaten” los. Dit is de theorie. In de praktijk zijn de vogeltjes nogal snel afgeleid, niets menselijk is zo’n vogeltje vreemd. Zo mogen er rond het veld geen popjes zijn, die moeten in de auto blijven. De Twatwa’s zijn duur, wel 1500 euro. De mannen, die wij gisteren spraken, hebben eigen broedsels die ze trainen en soms verkopen.

Het is om zeven uur s ’morgens al heel gezellig op het plein, iedereen is lekker aan de babbel .Op de markt ernaast zitten de basisartsen en co-assistenten aan de zoute soep na de zaterdagnacht te hebben doorgehaald in de lokale disco . Intussen komt er een vrachtwagen met twee bewakers met grote geweren en 10 gevangenen ,die het plein brandschoon vegen, want zaterdagavond zit half Nickerie hier te chillen met natuurlijk een hoop eten, drank en muziek.

Mooi toch.