Buenos Aires (“Lekker Windje”)

We zitten in een boetiek hotel in een mooie rustige wijk. Ingericht in Art Deco stijl, met speciale unieke ornamenten. Elf suites en een badkamer zo groot als onze huiskamer . In onze jacuzzi……overwegen we de mogelijkheden, ons aangeboden door de hotelstaf, die geheel uit vrouwen bestaat ( wat heerlijk voor Jacques). Bij onze aankomst, vanaf het schip, onder genot van een kopje koffie, wordt er gevraagd, waar we naar uitkijken, waar we zin in hebben, wat onze interesses zijn. Nummer 1, de Tango dus; een paar uur later stond er een privé lerares op de stoep, in één van de zitkamers het tapijt opgerold en daar gingen we.(video) Eerst moesten we lopen, gewoon passen vooruit, achteruit en zijwaarts, op de beat van de muziek. Prima, goed ,stappen…….maar dan moet je het doen met z’n tweetjes. Je lichaam moet een beetje naar voren staan, bijna met de hoofden tegen elkaar, vooral niet met de buiken tegen elkaar, anders kan je de rest van de eventuele trucs en variaties niet uitvoeren. Moet zeggen, de eerste les viel niet tegen, we oefenen veel in de zaal van onze kamer, met een prachtige houten vloer. Volgens de lerares, moeten we ons niet laten intimideren door de shows op straat, alleen maar genieten van de dans en muziek, wel veel oefenen, doen we ook, maar er valt zoveel te zien hier. Eén van de eerste akties, was een wandeling weer met Free tours langs een aantal belangrijke gebouwen, pleinen en straten. We begonnen op het Plaza de Mayo, waar het Casa Rosada staat , het paleis van president Macri ,de rechts populistische opvolger van Kirchner die van de Peronistische “volks”partij was. Het Casa Rosada, met het beroemde balkon, waar Madonna “ Don’t cry for me Argentina” gezongen heeft in de film Evita. (foto) Schuin ertegenover een prachtige kathedraal, met het aanzicht van een Griekse tempel, waar de huidige paus vandaan komt. Vanaf de hoek, zicht op de obelisk een ijkpunt middenin BA . Verder veel mooie 19^de -eeuwse Art- Deco gebouwen. Ja, op het Plaza de Mayo, zie je nog honderden witte hoofddoekjes hangen en kan je er niet omheen een voorzichtige vraag te stellen, hoe dat nou was in de jaren 70. Toen barstte het pas echt los bij de gids. Dertigduizend jonge mensen meest onder de 25, zijn opgepakt, gemarteld en verdwenen. De aanleiding was een aanslag van 200 mensen op het Casa Rosada. Dat heeft een golf van geweld gebracht . De dwaze moeders zijn inmiddels over de negentig, maar lopen er nog iedere donderdagmiddag. We hebben wat opgestoken over de corruptie en het zakkenvullen, van Kirchner, die vlak voor het beeindigen van haar presidentschap in 2015 nog gauw even 3000 politieke vriendjes een baantje bij de overheid bezorgde. De huidige president staat voor een schuldencrisis waarbij vergeleken die van Griekenland kinderspel is. Hij moet allerlei impopulaire maatregelen nemen , die flinke protesten uitlokken onder de bevolking. Wekelijks worden er demonstraties gehouden , die door de politie keihard worden neergeslagen. Wij zaten er middenin. Vrouwen in de volkswijk San Telmo gaan de straat op en slaan op deksels en ketels. In de pers wordt de vergelijking met de militaire dictatuur al gemaakt, ook toen was er sprake van een “pannen-oproer”. Er is een enorme inflatie van 20 procent per jaar. Wij kwamen aan bij het congrespaleis, op een enorm plein, dat gedeeltelijk afgezet was. Afgelopen december zijn hier enorme rellen geweest (zie foto) stenen banken zijn gesloopt, straten opengebroken. De reden was, dat grote groepen mensen, de congresleden wilden verhinderen te gaan stemmen voor verlaging van de sociale uitkeringen en de pensioenen. In weerwil van deze heftige feiten, lopen we hier in het zonnetje, allemaal vriendelijke, beleefde mensen om ons heen. Voor de bus netjes in de rij wachten, wij mogen voor. Taxichauffeurs zingen liedjes, laten een filmpje zien dansend met hun vrouw als ze over onze “Tango-missie” horen. Politieagenten, vaak vrouwen, begeleiden ons naar een restaurant, dat we niet kunnen vinden en we krijgen bij de ingang een dikke zoen. Zo zuur, al die corruptie hier voor de meeste mensen, die echt moeten sappelen.